Komandor podporucznik, inżynier budownictwa wodnego, znakomity specjalista-hydrotechnik. Jako szef Budownictwa Wybrzeża Morskiego kierował budową portów wojennych w Gdyni i w Helu. Za męstwo w wojnie polsko-bolszewickiej otrzymał Krzyż Virtuti Militari i Krzyż Walecznych. Po wybuchu II wojny stanął na czele zorganizowanego przez siebie Batalionu Marynarzy Kadry Floty. Walczył na Kępie Oksywskiej, od 9 do 10 września w rejonie Rumi-Zagórza, a następnie w Pierwoszyna. Zginął 12 września, dowodząc przeciwnatarciem na Mosty. Wyniesiony na rękach podwładnych, pochowany został 6 października na Cmentarzu Witomińskim. Poległ za miasto, które przez całe lata budował, a „jego” ulica sąsiaduje z ulicami innych obrońców Gdyni: Zygmunta Kasztelana, Szpunara, Pruszkowskiego, Steyera, Stanisława Dąbka.
up
up
